Angina, inaczej zwana zapaleniem gardła, jest jednym z najczęściej występujących schorzeń związanych z górnymi drogami oddechowymi. Choroba ta dotyka zarówno dorosłych, jak i dzieci, powodując intensywne dolegliwości takie jak ból gardła oraz inne niekomfortowe objawy. Kluczowe jest zrozumienie, jak rozpoznać i leczyć anginę u najmłodszych.
Co zatem powoduje powstanie anginy u dzieci? Angina to choroba spowodowana zapaleniem migdałków podniebiennych i gardła, które są wynikiem infekcji wirusowej lub bakteryjnej. U dorosłych, angina często ma podłoże wirusowe (w 90-95% przypadków), natomiast u dzieci ten procent spada do około 70-85%. Wirusy mogące wywoływać zapalenie gardła i migdałków u dzieci to między innymi koronawirusy, rhinowirusy, wirus RSV i wirus paragrypy. Gdy angina u dzieci jest spowodowana infekcją bakteryjną, najczęstszym sprawcą jest bakteria Streptococcus pyogenes, znana również jako paciorkowiec grupy A.
Jedną z cech dystynktywnych anginy, wyróżniających ją na tle innych zapaleń migdałków, jest jej ogólnoustrojowy charakter. Oznacza to, że objawy nie ograniczają się jedynie do miejscowych dolegliwości (np. intensywny ból gardła), ale towarzyszą im symptomy ogólne, takie jak gorączka. Angina jest chorobą zakaźną i przenosi się głównie drogą kropelkową. Rzadziej dochodzi do zakażenia przez kontakty z powierzchniami, na których znajdują się patogeny, które następnie mogą zostać przeniesione na błonę śluzową.
Angina u dzieci może pojawiać się w ciągu całego roku (nawet kilkukrotnie), aczkolwiek największe nasilenie zachorowań przypada na okresy przejściowe – późną jesień i wczesną wiosnę, a także zimę, kiedy układ odpornościowy jest osłabiony.
W zależności od typu drobnoustrojów wywołujących infekcję, czas inkubacji i czas, przez który osoba chorująca stanowi zagrożenie dla innych, różnią się. W przypadku zapalenia wirusowego, okres wylęgania może trwać do 6 dni, a osoba zakażona może zarażać innych na 2 dni przed pojawieniem się objawów oraz do 3 tygodni po ich ustąpieniu. W przypadku anginy bakteryjnej, okres wylęgania nie przekracza 4 dni, a osoba chorująca może zarażać innych maksymalnie do 7 dni po ustąpieniu objawów.
