Depresja, zdefiniowana na podstawie reakcji organizmu na stres, jest szeregowe skupisko objawów, które często wynikają z genetycznej wrażliwości oraz ogólnego stanu zdrowia człowieka. Jak zidentyfikować depresję? W najprostszych słowach, symptomy depresji obejmują spadek nastroju, niepokój, brak zdolności do czerpania radości z codziennych doświadczeń oraz poczucie utraty energii i wyczerpania. Klucz do skutecznego leczenia depresji polega na zapewnieniu wszechstronnej opieki pacjentowi poprzez połączenie terapii farmakologicznej i psychoterapii z wsparciem ze strony środowiska. Starannie prowadzone leczenie doprowadza do eliminacji symptomów depresji wśród znacznej większości osób borykających się z tym schorzeniem.
Depresja to długotrwałe zaburzenie psychiczne, które może wpływać na każdego, niezależnie od wieku, statusu społecznego czy zawodu. Głównym objawem depresji jest smutek. Ryzyko wystąpienia depresji rośnie; prognozy sugerują, że w najbliższych latach, choroba depresyjna może stać się jednym z głównych problemów zdrowotnych w krajach rozwiniętych.
W literaturze naukowej podkreśla się, że wzrost zachorowalności na depresję może wynikać z różnych czynników takich jak: wydłużenie średniego czasu życia, traumy związane z wojną, migracją, zagrożeniem bezpieczeństwa, izolacją i samotnością. Do tego dochodzą problemy społeczne, rodzinne oraz zawodowe oraz negatywny wpływ niektórych substancji chemicznych czy leków. Statystyki pokazują dwa największe piki zachorowania na depresję. Pierwszy przypada na wiek 35-45 lat (ok. 10% populacji), a drugi na osoby powyżej 65. roku życia (nawet do 20% populacji w tym przedziale wiekowym). Najnowsze badania sugerują, że depresja często rozpoczyna się już w dzieciństwie lub wieku przedszkolnym. Dodatkowo, kobiety są o około 2-3 razy bardziej narażone na to schorzenie niż mężczyźni.
Zarówno szybkie diagnozowanie pierwszych symptomów depresji, jak i adekwatne postępowanie i leczenie stanowią priorytet dla psychiatrów, ale także internistów i lekarzy rodzinnymi. Jednocześnie ważne jest unikanie nadmiernego diagnozowania i wprowadzania niepotrzebnego leczenia farmakologicznego. Istotne jest więc odróżnienie depresji od normalnego smutku wynikającego z trudnej sytuacji osobistej.
Depresja to zróżnicowane schorzenie pod względem przyczyn oraz objawów klinicznych. To zaburzenie afektywne, gdzie dominującym symptomem są zaburzenia nastroju. Granica między „normalnym” przygnębieniem a depresją jako chorobą nie jest jednoznaczna, ale to nie oznacza braku możliwości diagnostycznych. Należy pamiętać, że depresja może pojawiać się w każdym wieku i prowadzić do destrukcji życia prywatnego, utraty pracy, izolacji społecznej oraz bólu fizycznego. Jeśli zostanie zignorowana i nieleczone poprawnie, mogą wyniknąć z tego poważne konsekwencje.
